Innowacyjne podejście Howarda Gardnera do inteligencji

Gardner wyróżnił aż osiem rodzajów inteligencji:

– językową – czyli wszystkie zdolności związane z czytaniem, pisaniem, mówieniem oraz
myśleniem przy użyciu słów,
– logiczno – matematyczną – zwaną niekiedy „myśleniem naukowym”, jest to zdolność
rozumowania, obliczania oraz dogłębnej obserwacji zjawisk i wyciągania z nich prawidłowych
wniosków,
– przyrodniczą – która rozumiana jest jako wrażliwość na otaczające środowisko naturalne oraz
zdolność rozpoznawania i kategoryzowania świata fauny i flory,
– przestrzenną – przejawiającą się w zdolnościach takich jak: malowanie, wyobrażanie sobie
trójwymiarowych kształtów, odnajdywanie drogi, dostrzeganie szczegółów, rozpoznawanie
twarzy czy scen,
– muzyczną – czyli zdolności muzyczne, takie jak: granie na instrumentach, śpiewanie i
układanie piosenek, a także wykorzystywanie rymów i rytmu,
– cielesno – kinestetyczną – która polega na umiejętnym posługiwaniu się własnym ciałem do
takich celów jak: wyrażanie emocji (np. podczas tańca), udział w grze (np. w rozgrywkach
sportowych) czy wytwarzanie jakiegoś produktu (np. odkrycie wynalazku),
– interpersonlną – to umiejętności nawiązywania kontaktów międzyludzkich i rozumienia
perspektywy innych osób,
– intrapersonalną – związaną z wiedzą o własnych stanach emocjonalnych, umiejętnością ich
rozróżniania, rozumienia i nazywania oraz zdolnością do tworzenia obrazu samego siebie
zgodnego z rzeczywistością. 

Głównym założeniem koncepcji Howarda Gardnera jest fakt, że każdy człowiek posiada
wszystkie typy inteligencji, tylko rozwinięte są one u każdego w różnym stopniu. Wszystkie
rodzaje inteligencji uzupełniając się wzajemnie tworzą profil inteligencji danego człowieka.
To, co ważne z pedagogicznego punktu widzenia, to założenie, że profil ten jest dynamiczny i
można rozwijać go poprzez różnorodne ćwiczenia i odpowiednią stymulację.